Uitgebrande gebouwen en hier en daar een brandlucht. Een wagen rond een boom geplooid, een andere op zijn dak in een gracht. Afgeschreven politievoertuigen. Een hindernissenparcours. Een vliegtuig dat in een veldje is geland.
Qua bijzondere werkomgeving kan dit tellen. We mogen dan ook een kijkje nemen op het uitgestrekte terrein van Campus Vesta in Ranst, het provinciale opleidingscentrum voor hulpdiensten. Lees: politie, brandweer en ambulance. Zij leren hier onder andere woningen of industriële installaties te blussen, mensen uit autowrakken te redden of een inval te doen in een loods; de mogelijkheden zijn heel ruim voor zowel de basisopleiding als het up-to-date houden van alle nodige vaardigheden.
Mensen kans geven
Tussen al die uniformen voelt Matthias zich 100% in zijn sas. Ook bij de politiezone Voorkempen werkt hij al lang als begeleid werker. Politie en andere hulpdiensten fascineren hem enorm: tijdens de rondleiding geeft hij met plezier enkele weetjes mee.
Op Campus Vesta werkt Matthias sinds 2019. Vaak wordt hij op sleeptouw genomen door Dirk De Bruyn, die instaat voor het groenonderhoud op het terrein. ‘We hebben net dit veldje met hindernissen voor conditietraining nog in orde gezet’, toont Dirk. Hij is van het type stille kracht met een groot hart, iemand die mensen graag een kans geeft.
Ook Greet Bertels volgt mee op of Matthias zich goed voelt bij het werk hier. ‘Hij is erg plichtsbewust’, weet ze, ‘en ook flexibel. En hij houdt zich goed aan de regels.’
Interventiekleding reinigen
We lopen intussen binnen bij de collega’s Jill en Geert die Matthias ook regelmatig aan het werk zetten bij het netjes houden van alle kledij, helmen en gasmaskers. Iedereen die op Campus Vesta komt trainen, krijgt hier immers de nodige interventiekledij. En die moet na elke oefening opnieuw gereinigd worden. ‘Eerst moet ik de helmen schoonmaken met een product, daarom had ik daarnet een masker op toen jij hier aankwam, dat is tegen de irritatie’, legt Matthias uit. ‘En dan worden ze nog gereinigd in de machine. Daarna haal ik ze eruit en zet ze netjes op de kar.’
‘Toen ons was gevraagd of Matthias hier een dag per week kon werken, hebben we eerst toegezegd op proef’, herinnert zich Ariane Pollet, die intussen met pensioen is maar bij de start van het begeleid werk betrokken was. ‘Als provinciale dienst vinden we het enerzijds onze rol om een voorbeeldfunctie op te nemen in de samenleving, maar anderzijds stond de directie erop dat de tewerkstelling geen extra belasting zou vormen voor de medewerkers. Maar Matthias heeft in zijn proefperiode bewezen dat hij goed kan werken. Het is wel heel belangrijk dat je bij zulke vormen van tewerkstelling een paar collega’s vindt met wie het goed matcht, zoals Greet en Dirk.’
‘Voor ons is hij een echte collega’, besluit Greet. Sint, Pasen, opendeurdag of de groepsfoto in het jaarverslag: Matthias is erbij.
